Na onze eerste (verregende) nacht in Grenoble en kennismaking met het hotelontbijt, vertrok om kwart over acht de bus richting de onderzoeksinstituten. Als eerste instituut bezochten we het EMBL, waar ze onderzoek doen aan de moleculaire biologie, zoals eiwitten en virussen.  

We werden daar ontvangen in een klein zaaltje door Ingeborg te Groen, een Nederlandse vrouw die al een aantal jaar in Grenoble werkte en onze excursie coördineerde. Na een korte inleiding over wat we deze week zouden gaan doen, kregen we ons eerste lezing van Andrew McCarthy. Hij vertelde ons over Macromolecular Crystallography. Kristallografie betekent dat je het eiwit in een kristal plaatst, en er dan röntgenstraling op afvuurt. Door te kijken in welke richtingen de röntgenstraling gereflecteerd en/of afgebogen wordt, is de structuur van het macromolecuul te reconstrueren.  

De tweede lezing, van Daniel Panne, heette Cellular Defense Against Viruses. De titel maakt al vrij duidelijk waar het over ging, namelijk over hoe de cel zich verdedigt tegen virussen. Hij vertelde dat ze bestudeerden hoe virussen het lichaam binnendrongen, en hieruit manieren te bedenken om virussen te bestrijden. Hierbij ging het vooral om virussen die moeilijk te bestrijden zijn, zoals verkoudheid en griep, omdat ze zich steeds aanpassen aan de verdediging van de cel.  

De derde lezing, Viruses Are Beautiful, was voor de verandering in het Nederlands. Hij werd gegeven door Rob Ruigrok, die al langere tijd in Grenoble werkzaam is. Eerst vertelde hij wat over het onderzoeksterrein waarop we ons bevonden, en welke instituten daar aanwezig waren.

Gene silencing by small RNA’s was de naam van de vierde lezing, en werd gegeven door Ramesh Pillai. Dit was een erg interessant onderwerp, en hij kon de moeilijke informatie goed omzetten naar normaal Engels. Hij vertelde over de recente ontdekking, waar de ontdekkers nu al een Nobelprijs voor hadden gekregen, van micro-RNA. 

Na een korte pauze kwam de laatste lezing van José Marquez, genaamd High Throughput Techniques. Dit betekent dat er wordt gezocht naar manieren om veel experimenten in korte tijd uit te voeren, om zo relatief snel een resultaat te krijgen. Hij gebruikte het voorbeeld van kristallografie, waarbij een eiwit in een kristalstructuur moet worden gestopt.

Hierna nam José Marquez ons mee naar twee van de laboratoria waar geprobeerd werd de eiwitten te kristalliseren. Daar stonden volledig geautomatiseerde machines, die heel veel vulden en daarna testten of er kristalvorming was opgetreden. Er werd ons even kort uitgelegd hoe de machines ongeveer werkten, en opnieuw benadrukt dat zo’n machine erg belangrijk was voor het onderzoek.

 

Hiermee kwam ons bezoek aan het EMBL tot een eind. Ik vond het persoonlijk erg interessant, ook al is biologie niet helemaal mijn vakgebied. Toch denk ik dat ik nu heel wat weet over het construeren van de structuur van een macromolecuul. Wat verder opviel waren de vele nationaliteiten. We hebben twee Nederlanders gezien, een Engelsman, een Duitser, een Indiër en een Spanjaard. De eerste helft van onze eerste dag van Grenoble was in elk geval geslaagd.